และนี่คือเรื่องราวของวาฬที่โดดเดี่ยวที่สุดในโลก ไม่ใช่ว่ามันถูกจับมาเลี้ยงอยู่ในสวนสัตว์ หรืออควาเรียมอย่างโดดเดี่ยวนะ แต่มันอยู่ตัวคนเดียวท่ามกลางท้องทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาล โดยไม่มีเพื่อนร่วมฝูง หรือคู่รักเลยแม้แต่ตัวเดียว…
ในปี 1989 ทีมนักวิทยาศาสตร์ของ สถาบันสมุทรศาสตร์วูดสโฮล (Woods Hole Oceanographic Institution หรือ WHOI) ได้ทำการค้นพบคลื่นเสียงแปลกประหลาด ที่มีความถี่สูงถึง 52 hz หลังจากนั้นมันก็หายไป
ด้วยความสงสัยว่ามันคือเสียงของอะไรกันแน่ พวกเขาก็เลยเฝ้าติดตามหามันต่อไป จนได้ตรวจจับได้อีกครั้งเมื่อปี 1990 และ 1991
พอมาถึงในปี 1992 หลังจากสงครามเย็นจบลง เรือดำน้ำของสหรัฐก็ได้ตรวจพบคลื่นเสียงนี้เช่นเดียวกัน และที่มาของเสียงนี้ปรากฎว่าเป็นเสียงของวาฬบาลีนชนิดหนึ่ง (วาฬที่มีลักษณะฟันแบบกรอง) ทีมนักวิทยาศาสตร์จาก WHOI และหน่วยเรือดำน้ำของสหรัฐฯ ก็ได้ร่วมมือกันศึกษาเกี่ยวกับเจ้าวาฬตัวนี้
จากการติดตามศึกษามาก็พบว่าเจ้าวาฬตัวนี้ไม่มีแม้แต่เพื่อนร่วมฝูง ไม่มีคู่รัก มันไม่มีใครเลย ใช้ชีวิตอยู่เพียงลำพังในมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ นั่นเป็นเพราะว่า วาฬทั้งหลายน้นจะใช้การสื่อสารกันผ่านทางคลื่นเสียง และระดับคลื่นเสียงที่วาฬบาลีนปกติธรรมดานั้นใช้สื่อสารกันจะมีความถี่อยู่ที่ประมาณ 12-25hz
และด้วยความถี่เสียงของเจ้าวาฬตัวนี้ที่มีความสูงถึง 52hz ซึ่งมันอยู่ในระดับที่วาฬตัวอื่นๆ ไม่สามารถรับรู้ได้ จึงทำให้มันไม่สามารถติดต่อสื่อสารกับวาฬตัวอื่นได้เลย หรือก็คือไม่มีวาฬตัวไหนรับรู้ได้ถึงการมีอยู่ของมัน
นักวิทยาศาสตร์ก็ยังไม่สามารถสรุปได้ว่ามันคือวาฬชนิดไหนกันแน่ แต่เป็นได้ว่าอาจจะเป็นการผสมข้ามสายพันธุ์ระหว่าง วาฬสีน้ำเงินและวาฬฟิน จนทำให้มันกลายมาเป็นพันธุ์ผสมที่มีลักษณะไม่เหมือนกับใคร
ถึงจะดูเหมือนว่าเป็นเรื่องที่น่าเศร้าสำหรับเจ้าวาฬตัวนี้ แต่มันก็สามารถมีชีวิตรอดมากว่า 20 ปี ด้วยตัวมันเพียงลำพัง นั่นก็เป็นข้อพิสูจน์ว่า ‘ความเหงาไม่เคยฆ่าใคร’ ขนาดวาฬยังอยู่ได้ นับประสาอะไรกับคนล่ะเนอะ ^^
